17 okt 2014
week 150: 9 t/m 15 oktober
Op 09 oktober heb ik de huisarts gebeld omdat het niet goed gaat met Bas. Hij heeft ons in eerste instantie doorverwezen naar de “poeppoli” in Deurne-Helmond. Ik heb naar de poli gebeld om een afspraak te maken en kon pas op 4 november terecht. Toen ik de huisarts nog een keer belde om te vragen of ik tot die tijd met de lactulosestroop door mocht gaan, zei hij dat 4 november nog wel erg lang duurt en heeft hij me doorgestuurd naar het ziekenhuis in Geldrop, en dan toch maar niet naar de poeppoli, maar naar de kinderarts. ’s Middags zijn we op de fiets naar de apotheek geweest om een nieuwe voorraad lactulosestroop te halen. Bas heeft erg lief met de kralentafel gespeeld en vrolijk stukjes van alle liedjes die hij kent gezongen. Mark was op 10 oktober jarig. Bas en Laura hebben Mark ’s morgens op bed gefeliciteerd en hem zijn cadeautjes gegeven. Daarna hebben Laura en ik Bas naar de Peuterspeelzaal gebracht. Toen we Bas weer mochten ophalen, is Mark ook mee geweest. Bas was erg enthousiast toen hij Mark binnen zag komen en riep steeds: “papa, papa, papa!” We hebben nog even boodschappen gedaan, daarna hebben we met zijn vieren geluncht en hebben Mark en Bas het gras gemaaid. ’s Middags hebben Bas en Eline fijn in de tuin gespeeld en samen getekend en geverfd. Na het eten (Bas wilde geen Chinees en heeft met moeite een broodje en met wat minder moeite een schaaltje ijs gegeten) hebben Bas, Eline, Esther en Lars nog een tijdje in het donker op de trampoline gespeeld.
Op 11 oktober was ik ziek. Mark en Bas hebben boodschappen gedaan. We hadden al vroeg gegeten, en Bas en Laura lagen mooi op tijd in bed, omdat Mark ’s avonds zijn verjaardag vierde voor de vrienden.
Bas is op 12 oktober met Mark naar opa en oma Van Mierlo geweest. Tante Monique, oom Anton, Esther en Lars waren er ook. Esther, Lars en Bas hebben fijn gespeeld. Daarna is Bas met Mark frietjes gaan halen. Hij heeft ook nu weer een kidsbox gehad en was helemaal blij met het hondje wat er deze keer in zat. Toen we zeiden dat de volgende keer het knuffeltje voor Laura zou zijn, gaf Bas het hondje aan Laura ;-).
We hebben op 13 oktober met zijn allen ontbeten. Omdat ik nog steeds ziek ben, is Mark wat langer thuisgebleven en heeft hij Bas en Laura uit bed gehaald en aangekleed. Daarna is hij gaan werken. Aan het eind van de ochtend zijn Bas, Laura en ik even een frisse neus gaan halen en hebben de eendjes gevoerd. Na het avondeten is Bas met Mark mee boodschappen gaan doen.
Mark heeft op 14 oktober met Bas en Laura ontbeten. Daarna is hij met Bas een boodschap gaan doen en heeft hij Bas naar de Peuterspeelzaal gebracht. Ze hebben samen een puzzeltje gemaakt en toen Mark daarna ging, moest Bas hard huilen. Gelukkig duurde het niet lang en heeft hij verder fijn gespeeld. Laura en ik zijn Bas gaan ophalen. Tijdens Laura’s middagdutje hebben Bas en ik samen op de bank gelegen, terwijl Bas een tekenfilm keek en steeds vroeg: “mama, slaap je al?” ;-). Toen Laura wakker was, is ze hard met haar wang tegen de salontafel gevallen toen ze aan het lopen was. Ze kreeg meteen een dikke, zwart-paarse streep op haar wang. Laura moest erg hard huilen en toen ik haar op schoot had, kwam Bas met haar drinkbeker om haar wat te drinken te geven; zo lief! Bas was aan het eind van de dag erg hangerig en voelde wat warm aan. Hij had toen 37,9. ’s Nachts heeft hij erg slecht geslapen en zijn we er erg vaak voor hem uit geweest.
Bas was op 15 oktober erg overstuur toen Mark ’s morgens naar zijn werk ging. Hij moest erg hard huilen en toen hij zijn boterham op had, kwam alles er weer uit. ’s Middags kwam oma Van Mierlo om op Laura te passen, omdat we met Bas naar de kinderarts moesten. In de auto heeft Bas de hele tijd liedjes gezongen. Toen we in de wachtkamer zaten, kwam Mark ook. Bas werd binnengeroepen door een assistente die Bas gewogen (12,2 kg) en gemeten (93 cm) heeft. Daarna kwam de kinderarts. We hebben een gesprek gehad over het verloop van het “poepprobleem” en daarna heeft ze Bas onderzocht. Ze heeft naar zijn buik, hart en longen geluisterd en zijn buik gevoeld. Alles was op zich goed. Ze zei dat het heel vaak voorkomt bij kinderen die korter dan 1 jaar zindelijk zijn, en dan vooral bij jongetjes. Ze stellen vaak het poepen even uit, omdat ze bijvoorbeeld nog fijn aan het spelen zijn en poepen niet goed leeg, omdat ze weer verder willen spelen. De poep die dan achterblijft, wordt harder en de darmen gaan minder signalen afgeven, omdat die signalen toch (deels) genegeerd worden. Op een gegeven moment moet er toch gepoept worden en dan merkt Bas dat het zeer doet, waardoor hij niet meer durft. Om uit deze negatieve spiraal te komen, moeten we stoppen met de lactulosestroop en beginnen met forlax, een poedertje dat we moeten oplossen in zijn drinken of yoghurt. Dat gaan we nu 3 maanden proberen en dan moeten we weer bij de kinderarts komen. Toen de arts nog even Bas zijn temperatuur opnam, omdat hij warm aanvoelde en hangerig was, bleek hij 38,7 te hebben, terwijl er de rest van de dag niets aan hem te merken was dat hij ziek zou zijn. Bas is met Mark mee naar huis gereden en heeft op de bank een filmpje gekeken. ’s Avonds was de koorts gelukkig alweer gezakt. Ook vannacht heeft Bas ons heel vaak geroepen. We hebben op een gegeven moment de deur van zijn kamer dichtgedaan. Dat vonden we erg moeilijk, omdat Bas al een hele tijd niet met de deur dicht wil slapen en hij moest dan ook erg hard huilen toen de deur dicht ging, maar zo kan het echt niet langer. Er zijn zóveel nachten dat Mark en ik slecht slapen, omdat Bas ons steeds roept. Soms zit er een goede nacht tussen dat we er maar 1 of 2 keer uit hoeven, maar vaak is het toch zeker 4 x of meer; erg vermoeiend! En als er iets is, dan is dat natuurlijk niet erg, maar het is ook vaak dat hij roept omdat Koetje niet goed ligt.
